🦛 Czy Nagranie Rozmowy Może Być Dowodem W Sądzie

IV CSK 257/13 Sąd Najwyższy stwierdził, że nagranie rozmowy pomiędzy lekarzem i pacjentem może być dowodem w sprawie toczącej się pomiędzy rozmówcami. Można odebrać to jako potwierdzenie przez Sąd Najwyższy przyzwolenia na używanie dowodów z nagrań w procesach dotyczących np. błędów medycznych. Jeżeli chodzi o samo dopuszczenie dowodu w postępowaniu sądowym, to zgodnie z art. 233. § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd ocenia zatem wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Z cytowanego Tak, sąd pracy może dopuścić dowód z nagrania uzyskanego wbrew woli i wiedzy rozmówcy. Sąd może dopuścić dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków oraz płyt lub taśm dźwiękowych i innych przyrządów utrwalających albo przenoszących obrazy lub dźwięki (art. 308 § 1 k.p.c.). Katalog dowodów. W kodeksie postępowania cywilnego mamy otwarty katatog dowodów. Dowodem może być zasadniczo wszystko, co może daną okoliczność udowodnić. Ale ustawodawca wyszczególnia pewne dowody i mówi jak je przeprowadzić. Aby sąd dopuścił dowód, strona musi złożyć wniosek o jego przeprowadzenie, sąd z urzędu nie ma Podwyżki stóp amerykańskiego Fedu oraz szok na rynkach surowcowych mogą doprowadzić do globalnej recesji – obawia się coraz więcej finansistów. W przypadku realizacji takiego scenariusza nie można oczekiwać, że Polska pozostanie "zieloną wyspą". Andrzej Nowak z UNIQA TFI oraz Wojciech Białek analizują, co to oznaczałoby dla Jeśli kopia nagrania na płycie CD jest wykonana prawidłowo, to zlecone badania fonoskopijne mogą obejmować: spisanie treści wypowiedzi (stenogram rozmowy), czy też przeprowadzenie identyfikacji mówców. Wszystko zależy od okoliczności prowadzonego postępowania sądowego. Podsumowując, dowody z podsłuchów, „pluskiew”, zapisów rozmów telefonicznych, monitoringu czy otwartej, cudzej korespondencji, jeśli zostały uzyskane bez zgody zainteresowanego, nie powinny być dopuszczone w postępowaniu cywilnym. Działanie podjęte w celu ich uzyskania narusza dobra osobiste: tajemnicę korespondencji i prawo do Przeprowadzenie dowodu powinno nastąpić na zasadach określonych w art. 10 § 1 i art. 79 k.p.a., z zapewnieniem stronie prawa do udziału w czynnościach dowodowych i możliwości wypowiedzenia WPHUB. telemarketer. Martyna Kośka. 16-02-2018 17:37. Telemarketerzy nagrywają rozmowy z klientami. Klienci też mogą. Będzie dowód w sądzie. Ilekroć słyszymy, że "rozmowa będzie Jan Gołębiowski – były psycholog policyjny, biegły sądowy, profiler kryminalny, wykładowca akademicki. kontakt: kontakt@profilowaniekryminalne.net. Sztuka przesłuchania świadka - Prawo i procedury - Osobowy materiał dowodowy jest w zasadzie najważniejszy w każdym postępowaniu karnym. Nawet czasami na sali sądowej brany jest To moja pierwsza przygoda z sądem jesli to tak można ująć.Mam pytanie czy w odpowiedzi na pozew dokładnie opisujemy wydarzenia które wskazują jednoznacznie iż pozew (w tym wypadku o pomówienie) nie mają uzasadnienia, i że pozew przez sąd powinien być oddalony.Chodzi tu o opis przebiegu wydarzeń które spowodowały iż napisałem pewien wątek na forum o który teraz mam sprawę o W skrócie, aby nagranie z kamerki samochodowej mogło się stać dowodem w sprawie, kierujący musi przede wszystkim kupić taki rejestrator, który oferuje maksymalnie wysoką jakość obrazu. I to w zróżnicowanych warunkach. Przecież nie każdy dzień w Polsce jest ładny i słoneczny. ykk4Nc. Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód. „Pani Mecenas, nagrywałem swoją żonę podczas awantur w domu oraz założyłem podsłuchy w domu. Mam nagrania jak rozmawia ze swoim kochankiem. Czy mogę użyć ich w sądzie?”. O mnie 🏛 JAK POMAGAM ❓ KONTAKT ✅ Odpowiadając na takie pytanie, zawsze się uśmiecham. Otrzymuję od was bardzo dużo wiadomości z pytaniem, jakich dowodów można użyć podczas procesu rozwodowego. Czy nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód nagranie jest ważne? CHCESZ WIĘCEJ DOWIEDZIEĆ SIĘ O ROZWODZIE – ZAPRASZAM NA FILM – KLIKNIJ Decyzja należy do sądu Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwódCzy nagrania bez zgody są dopuszczalne?Najczęstsze dowody w sprawie o rozwódStanowisko przeciwne Najważniejsze – dopuszczalność dowoduNielegalne podsłuchyWina w rozpadzie Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód Decyzja należy do sądu Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód Moim zdaniem każdy z tych dowodów powinniście przedyskutować ze swoim pełnomocnikiem. To on powinien zdecydować o zaprezentowaniu go przed Sądem. Ja trzymam się zasady „im więcej, tym lepiej”. Decyzja o dopuszczalności dowodu należy do Sądu. To, co my możemy zrobić, to bardzo dobrze uzasadnić ten dowód. Po co? Mimo że nagranie jest nielegalne, sąd musi wiedzieć, że ten dowód jest kluczowy i nie mamy żadnego innego. Strony dostarczają rozmaitych dowodów. Zrobią wszystko, byleby tylko wykazać, że wina leży po stronie drugiego małżonka. Jest walka. Dlatego musisz być świadomy tego, jakie kroki możesz i powinieneś podjąć. Należy również pamiętać o odpowiedzialności karnej. Rozwód Warszawa – W jakich momentach życiowych ludzie się rozwodzą? – Dobry adwokat rozwodowy Warszawa Czy nagrania bez zgody są dopuszczalne? Sporne jest, czy dowodem w sprawie cywilnej mogą być nagrania rozmów, jeżeli dokonane zostały bez wiedzy i zgody osób biorących w nich udział. Bywa tak, że takie nagrania to jedyna możliwość udowodnienia istotnych okoliczności w sprawie. Żaden przepis procedury cywilnej nie reguluje wprost problemu dopuszczalności takich dowodów. Z procedury wynika, iż przedmiotem dowodu mogą być wszelkie fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Klienci dostarczają mi różnego typu dowodów. Rozwój techniki sprzyja odchodzeniu od tradycyjnych metod (np. zeznania świadków, oględziny, dowód z dokumentów). Najczęstsze dowody w sprawie o rozwód Obecnie do postępowania dowodowego najczęściej załączamy bilingi rozmów, wydruki z komputera, nagraniami rozmów, nagrania z podsłuchów. Duża część pochodzi z mediów społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram, itp. Możliwości jest naprawdę wiele… Prawo nie precyzuje, jakie warunki należałoby spełnić, aby móc nagrać swego rozmówcę i przedstawić zapis takiej rozmowy jako dowód w sądzie. Skoro nie ma wyraźnych zakazów, nie ma też przeszkód, aby tego rodzaju środki dowodowe dopuszczać. Rozwód z winy obu stron – Kiedy jest to możliwe ? Czy to moja wina ? Posłużenie się dowodem w postaci nagrań dokonanych bez wiedzy i zgody pozostałych uczestników budzi poważne zastrzeżenia co do dopuszczalności ich procesowego wykorzystania. Stanowisko przeciwne Podstępne nagranie prywatnej rozmowy godzi w konstytucyjną zasadę swobody i ochrony komunikowania się. Dowody uzyskane w sposób sprzeczny z prawem nie powinny być dopuszczane w postępowaniu cywilnym – orzekł Sąd Apelacyjny w Poznaniu (wyrok z 10 stycznia 2008 r., I ACa 1057/07). Najważniejsze – dopuszczalność dowodu Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód. Aprobatę dla dopuszczenia dowodu z nagrania wyraził Sąd Najwyższy. Stwierdził, że jeśli strona nie zakwestionowała skutecznie w toku postępowania autentyczności omawianego materiału (dźwiękowego), nie ma zasadniczych powodów do całkowitej dyskwalifikacji dowodu z nagrań rozmów telefonicznych, nawet jeżeli nagrań tych dokonywano bez wiedzy jednego z rozmówców (wyrok z dnia 25 kwietnia 2003 roku, I CKN 94/01, Lex nr 80244). Innym orzeczeniem, w którym Sąd Najwyższy opowiedział się za dopuszczalnością takiego dowodu, jest wyrok z dnia 5 kwietnia 2003 r. (sygn. IV CKN 94/01). Nielegalne podsłuchy Sposób oceny dowodu z nagrania może zależeć także od ustalenia, kto dokonywał zapisu. Bardziej rygorystyczne stanowisko należy stosować do nielegalnych podsłuchów rozmów prowadzonych przez osoby trzecie. Stosuje się je do tego typu nielegalnych działań jak przejmowanie cudzej korespondencji, czy hakerskie włamanie do skrzynki odbiorczej poczty elektronicznej. Natomiast sytuacja, w której osoba nagrywająca jest jednocześnie odbiorcą informacji, tzn. jest jednym z uczestników, dokumentującym treść wypowiedzi, powinna być traktowana mniej stanowczo. Zachowanie takiego uczestnika rozmowy rozpatrywać można w kategoriach sprzeczności z dobrymi obyczajami, nie zaś sprzeczności z prawem (por. wyrok SA w Białymstoku z 31 grudnia 2012 r., I ACa 504/11). Warto zwrócić uwagę, że Sąd Apelacyjny położył nacisk na udział osoby nagrywającej w rozmowie jako przesłankę sprawiającą, że czynność nagrywania nie jest sprzeczna z prawem. Ponadto na warunek dopuszczalności przeprowadzenia dowodu z potajemnie sporządzonego nagrania uznał prymat prawa do sądu nad prawem do prywatności i prawem do ochrony dóbr osobistych. W praktyce zdarza się to bardzo rzadko. Dlaczego? Myślę, że po prostu jeszcze mała grupa ludzi posiada taką wiedzę. Jednakże osoba pokrzywdzona wykorzystaniem nagrania w sprawie może dochodzić ZADOŚĆUCZYNIENIA lub ODSZKODOWANIA PIENIĘŻNEGO na drodze odrębnego procesu cywilnego. I to nawet mimo dopuszczenia przez Sąd takiego dowodu w innej sprawie. Rozwody Warszawa. Rozwód z orzekaniem o winie – Zdrada a rozwód Wina w rozpadzie Nagranie rozmowy jako dowód w sprawie o rozwód Spokojnie… Dzięki powyższym wyrokom o dopuszczalności dowodów można się skutecznie bronić. Problem nabiera szczególnego znaczenia w sprawach, gdzie sąd powinien ustalić winę rozkładu pożycia małżonka, który zdradzał lub był agresywny. Na korzyść przemawiać może odniesienie się do zasad dążenia do prawdy i prawa do rzetelnego procesu. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z dobrym adwokatem! Czytaj także: Wzór Pozwu O Rozwód – Błędy W Pozwie Rozwód w Warszawie Ile się czeka ? ADWOKAT MARTA WNUK ✅ Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: ☎ tel.: +48691512933 📧 e-mail: kontakt@ utworzone przez | mar 2, 2021 Problem wykorzystywania w postępowaniu sądowym nagrań wykonanych w tajemnicy przed osobami, które zostały na nim zarejestrowane, jest przedmiotem wielu wątpliwości odnośnie skuteczności, i przede wszystkim legalności, takiego dowodu. Pojawia się więc pytanie – czy można powoływać przed sądem takie dowody? Od czego zależy jego dopuszczalność i czy znaczenie ma, to czy sami uczestniczyliśmy w nagranej konwersacji? Poziom trudności artykułu: średniozaawansowany. Różne sytuacje Na przestrzeni lat stanowisko sądów odnośnie możliwości wykorzystania potajemnie wykonanego nagrania rozmowy jako dowodu w postępowaniu cywilnym ulegało stopniowej ewolucji, od daleko idącego sceptycyzmu, aż do ostrożnej akceptacji takiej formy dowodzenia. Orzecznictwo nie jest jednak w tym zakresie jednolite, a i przychylne orzeczenia warunkują możliwość powoływania się na takie nagrania od okoliczności danej sprawy. O ile nie wydaje się, żeby w obecnym stanie prawnym można było kwestionować możliwość powoływania się w postępowaniu na nagranie rozmowy, której utrwalenie nastąpiło za wiedzą i zgodą osób, które biorą w niej udział, tak problem zaczyna się jeśli następuje to bez świadomości innych zarejestrowanych uczestników. Trzeba więc rozróżnić następujące sytuacje: 1) Rozmowa nagrana za zgodą i wiedzą wszystkich uczestników; 2) Rozmowa nagrana przez jednego z rozmówców bez wiedzy pozostałych jej uczestników; 3) Rozmowa nagrana przez osobę trzecią, nieuczestniczącą w samej rozmowie, bez wiedzy jej uczestników. Prawo do prywatności Wątpliwości wynikają między innymi z treści art. 47 Konstytucji RP, zgodnie z którym – „Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym”. Przytoczony przepis ustawy zasadniczej ma za zadanie gwarantować m. in. ochronę prywatności, w tym również prywatności prowadzonej komunikacji. Nagrywanie osób bez ich zgody, w sposób oczywisty może ingerować w sferę tajemnicy komunikowania się, a w konsekwencji stanowić działanie, które jest sprzeczne z Konstytucją. Trzeba jednak pamiętać, że taka ochrona nie ma charakteru bezwzględnego i może w określonych sytuacjach podlegać ograniczeniom (np. ze względu na konieczność zapewnienia prawa do sądu). Najbardziej liberalne stanowisko sądy prezentują w sytuacji, gdzie nagrywamy rozmowę, w której sami uczestniczymy. Co do zasady współczesne orzecznictwo dopuszcza taką możliwość, z wyłączeniem przypadków, w których nagranie wykonane zostało z rażącym naruszeniem zasad współżycia społecznego (o takim naruszeniu moglibyśmy mówić np. w sytuacji, gdy doszło do wykorzystania trudnego położenia drugiej osoby). „(…) dowód taki mogą dyskwalifikować także okoliczności, w jakich nastąpiło nagranie, jeżeli wskazują one jednoznacznie na poważne naruszenie zasad współżycia społecznego, np. przez naganne wykorzystanie trudnego położenia, stanu psychicznego lub psychofizycznego osoby, z którą rozmowa była prowadzona. Wyrażenie przez osoby nagrane zgody na wykorzystanie nagrania w celach dowodowych przed sądem cywilnym usuwa zazwyczaj przeszkodę, jaką stanowi nielegalne pozyskanie nagrania. Brak takiej zgody wymaga przeprowadzenia oceny, czy dowód – ze względu na swoją treść i sposób uzyskania – nie narusza konstytucyjnie gwarantowanego (art. 47 Konstytucji) prawa do prywatności osoby nagranej, a jeżeli tak, to czy naruszenie tego prawa może znaleźć uzasadnienie w potrzebie zapewnienia innej osobie prawa do sprawiedliwego procesu (art. 45 Konstytucji).” Wyrok SN z r., II CSK 478/15, LEX nr 2075705. Należy pamiętać, że dowód z nagrania rozmowy, wykonanego bez wiedzy drugiej osoby, tak jak każdy inny, podlega ocenie przez Sąd, który bada jego wartość dowodową. Oznacza to, że ocenie poddane zostanie np. to czy nagranie nie było reżyserowane i zachowanie nagranych osób jest wiarygodne, czy może było zainscenizowane na potrzeby wykonania tegoż nagrania. Trudności w udowodnieniu Sądy zwracają też uwagę, że o dopuszczalności takiego dowodu może decydować zaistniała i obiektywna trudność strony w dowodzeniu określonych okoliczności innymi środkami niż poprzez potajemne zarejestrowanie czyjejś wypowiedzi. „Pogląd ten ma zastosowanie zwłaszcza w przypadku, gdy strona nie może bądź jest dla niej nadmiernie utrudnione, dowieść za pomocą innych środków dowodowych swoich racji mających decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu.” Wyrok SA w Łodzi z r., I ACa 1653/15, LEX nr 2114020. Z uwagi na brak precyzyjnych kryteriów ustawowych, konieczna jest każdorazowa analiza, czy w danym przypadku wykonanie nagrania i późniejsze powoływanie się na nie przed sądem, będzie zgodne z prawem (to znaczy dopuszczalne do wykorzystania w postępowaniu cywilnym). W aktualnym orzecznictwie wyraźnie zauważalny jest trend, który akcentuje znaczenie, tego czy wystąpiły po stronie nagrywającego okoliczności, które w istotnym stopniu uzasadniały potajemne zarejestrowanie rozmowy. Wydaje się, że do takich sytuacji należeć będą przede wszystkim, wspomniane wyżej, szeroko rozumiane trudności w utrwaleniu określonego dowodu w inny sposób oraz często związana z tym dysproporcja sił pomiędzy nagrywanym i nagrywającym (np. w relacji na linii pracodawca – pracownik, gdzie temu drugiemu może być trudno udowodnić określone sytuacje mające miejsce w zakładzie pracy). Sprzeczność interesów Wspomniane wyżej okoliczności mające uzasadniać konieczność potajemnego wykonania nagrania rozmowy muszą zawsze zostać skonfrontowane z gwarantowanym przez Konstytucję prawem do prywatności. Każdorazowo konieczne jest więc uzyskanie odpowiedzi na pytanie czy w danej sytuacji interes nagrywającego przeważył nad interesem nagrywanego. Interes nagrywającego należy przy tym postrzegać przede wszystkim przez pryzmat przyczyn, dla których nagranie wykonał i przysługującego mu prawa do sądu i uczciwego procesu. Prawo do prywatności nie ma bowiem charakteru bezwzględnego i w określonych sytuacjach, gdy koliduje z prawami innych osób (np. przysługującym im prawem do sądu), może podlegać ograniczeniom. Wydaje się również, że o wiele rzadziej za zgodne z prawem uznać będzie można nagrania wykonane przez osobę, która nie uczestniczy w zarejestrowanej rozmowie (wykonanego podstępnie, np. poprzez podłożenie podsłuchu). Po pierwsze mamy tu do czynienia ze znacząco większą ingerencją w prywatność nagrywanych osób, aniżeli w sytuacji, gdy osoba nagrywająca jest jednocześnie uczestnikiem takiej rozmowy. Zarejestrowane w ten sposób informacje nie są bowiem adresowane do nagrywającego, treść nagranej rozmowy nie jest do niej kierowana, a osoby nagrane nie tylko nie mają świadomości, że są rejestrowane ale również, że treść rozmowy trafiła do osoby nagrywającej. Dochodzi więc tutaj do dalece większego naruszenia prywatności innych osób niż w przypadku opisanym wyżej. Z tych przyczyn orzecznictwo o wiele bardziej restrykcyjnie podchodzi do tych sytuacji, gdzie osoba, która powołuje się na wykonane nagranie, nie była adresatem wypowiedzi, która została zarejestrowana, przy czym znaczenie mieć tutaj może również sam sposób w jaki taka osoba weszła w posiadanie tego nagrania i kto (oraz jak) je wykonał. Można ale nie zawsze Podsumowując – powoływanie się przed sądem na nagrania wykonane bez wiedzy i zgody osób, które zostały zarejestrowane jest co do zasady możliwe. Trzeba jednak każdorazowo zważyć interesy nagrywającego i nagrywanego, tak by ustalić, czy zaszły okoliczności, które uzasadniałaby ograniczenie prawa do prywatności osoby nagrywanej. Istotne jest również to, jak dalece ta prywatność została naruszona. Autor: Paweł Rasmus CYTAT(Admin-Łukasz @ 9:40) Jeśli stona przeciwna nie podniesie zarzutu nieoryginalności nagrania to sąd nie będzie miał podstaw do kwestionowania takiego dowodu. Jeśli natomiast taki zarzut zostanie podniesiony, a strona wnioskująca nie przedłoży oryginalnego nośnika pierwotnego nagrania - to wówczas można wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem zweryfikowania czy nagranie było poddane obróbce czy też jest wierną kopią. Art. 308. § 1. Sąd może dopuścić dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków oraz płyt lub taśm dźwiękowych i innych przyrządów utrwalających albo przenoszących obrazy lub dźwięki. § 2. Dowody, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, sąd przeprowadza, stosując odpowiednio przepisy o dowodzie z oględzin oraz o dowodzie z dokumentów. Art. 253. Jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić. Jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. Art. 254. § 1. Badania prawdziwości pisma dokonuje się z udziałem lub bez udziału biegłych, zwłaszcza przez porównanie pisma na zakwestionowanym dokumencie z pismem tej samej osoby na innych dokumentach niewątpliwie prawdziwych. Sąd w razie potrzeby może wezwać osobę, od której pismo pochodzi, na termin wyznaczony, w celu napisania podyktowanych jej sąd przekazał do biegłego kopie nagrania rozmowy na płycieCD i wie że jes to kopia to czy ja musze uczestniczyć w próbie głosu skoro wiem że kopia nie jest odbiciem nagrania pierwotnego?Strona przeciwna odmówiła przekazania nagrania pierwotnego na taśmie. Przepisy prawa nie przesądzają wprost, czy sąd powinien zgodzić się na użycie potajemnego nagrania rozmowy (osobistej, telefonicznej lub innej) jako dowodu w postępowaniu. Większość prawników zgadza się, że samo potajemne nagranie rozmowy z kimś jest legalne. Kłopot pojawia się, kiedy chcemy takie nagranie wykorzystać: ujawnić komuś czy przedstawić w sądzie. To właśnie wykorzystanie potajemnego nagrania może być uznane za bezprawne, jako naruszające dobra osobiste (np. prawo do prywatności). Dlatego sądy różnie reagują, kiedy strona chce posłużyć się w postępowaniu cywilnym potajemnym nagraniem jako dowodem. Można się liczyć z tym, że przedstawione przed sądem nagranie nie zostanie wzięte pod uwagę przy rozstrzyganiu sprawy. Z drugiej jednak strony, zdarza się, że sądy zgadzają się nagranie wykorzystać, gdy np. jest jedynym posiadanym przez stronę dowodem. W takim przypadku sąd może uznać, że sprawiedliwy proces jest ważniejszy niż prawo do prywatności, odsłuchać nagranie i wziąć je pod uwagę przy wydawaniu wyroku. Rekomendujemy zatem korzystanie z tego rodzaju dowodów tylko w ostateczności, gdy brak jest innych źródeł informacji (dokumentów, korespondencji, świadków), które można byłoby wskazać sądowi. Photo by Oscar Ivan Esquivel Arteaga on Unsplash Od pewnego czasu kwestia dopuszczalności dowodu z nagrania pozyskanego bez zgody drugiej strony spędza mi sen z powiek. Związane jest to z zupełnym brakiem jednolitości w orzecznictwie. Nie przeczę, że sama wykorzystuję dowód z nagrań – zwłaszcza w procesach rozwodowych, czy w sprawach rodzinnych – i jak dotąd nie spotkałam się z oddaleniem takiego wniosku. Jedynym zastrzeżeniem jest, aby do nagrania załączony był sporządzony przez stronę zapis przeprowadzonej rozmowy. Będąc po drugiej stronie barykady, powołuję się jednak na judykaty wskazujące na niedopuszczalność takiego dowodu – z różnym rezultatem. Przed przygotowaniem niniejszej publikacji rozmawiałam z wieloma znajomymi o ich poglądzie na tę kwestię i najczęściej słyszałam odpowiedź, że z uwzględnieniem takiego wniosku dowodowego nie ma żadnych problemów. Nieczęsto zdarza się także, aby na tle wykorzystania nagrania pozyskanego bez zgody drugiej strony wytaczane były procesy o ochronę dóbr osobistych. Zastanawiając się z czego to wynika, postanowiłam bliżej przyjrzeć się problemowi. Przedmiotem dowodu – jak wynika wprost z art. 227 – są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. W myśl art. 308 § 1 sąd może dopuścić dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków oraz płyt lub taśm dźwiękowych i innych przyrządów utrwalających albo przenoszących obrazy lub dźwięki. Z treści tego przepisu wynika bezspornie, iż nagranie może być przedmiotem dowodu w sprawie cywilnej. Pojawia się jednak pewne ale, które nieco komplikuje tę sprawę. A mianowicie brak wiedzy i zgody osoby nagrywanej na dokonanie zapisu rozmowy i jej dalsze wykorzystanie w toku postępowania sądowego. Zagadnienie to poruszył Sąd Apelacyjny w Warszawie, przyjmując iż okoliczność, że strona nigdy nie wyraziła zgody na nagranie rozmowy przeprowadzonej w toku postępowania przez strony i nie została uprzedzona, że rozmowa będzie nagrana, zaś druga strona nie wspomniała przed przystąpieniem do nagrania, iż zapis rozmowy będzie wykorzystany w procesie, dyskwalifikuje moc dowodową nagrania i stanowi o naruszeniu art. 227, 233 i 328 (wyrok z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt I ACa 10/10, System Informacji Prawnej Legalis). W uzasadnieniu powołanego wyżej wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, iż moc dowodową przedmiotowego nagrania dyskwalifikuje okoliczność, iż pozwana nie wykazała, że powódka podałaby te fakty gdyby pozwana nie przeprowadziła w ten sposób rozmowy i nie naprowadziła powódki na jej kierunek. Bez interwencji pozwanej powódka nie podałaby faktów, które stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. W podobnym tonie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Poznaniu podnosząc, iż podstępne nagranie prywatnej rozmowy godzi w konstytucyjną zasadę swobody i ochrony komunikowania się (wyrok z dnia 10 stycznia 2008 r., sygn. akt I ACa 1057/07, OSA 2009 nr 11, poz. 35, str. 56). Zgodnie z art. 49 Konstytucji – do którego odniósł się Sąd – zapewnia się wolność i tajemnicę komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony. W świetle powyższej tezy wydawać by się mogło, iż sądy powszechne, oceniając wnioski dowodowe z nagrania, winny je oddalać w oparciu o zasadę bezpośredniego stosowania Konstytucji. Czy jednak na pewno norma art. 49 ustawy zasadniczej pozwala na takie działanie? W mojej ocenie absolutnie nie. W doktrynie prawa konstytucyjnego, podkreśla się, iż tajemnica komunikowania się winna być postrzegana przez pryzmat niedopuszczalności wykorzystania treści komunikatu przez osoby inne niż jego strony. Nie można zatem rozszerzająco interpretować tego przepisu, podnosząc, iż strona rozmowy nie może dokonać jej utrwalania, czy rozpowszechniania. W tej sytuacji zastanowić się należy, czy istnieje inna podstawa, na której sąd mógłby oprzeć postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego z nagrania. W wyroku z dnia 25 kwietnia 2003 r. Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż nie ma zasadniczych powodów do całkowitej dyskwalifikacji kwestionowanego przez pozwaną dowodu z nagrań rozmów telefonicznych, nawet jeżeli nagrań tych dokonywano bez wiedzy jednego z rozmówców. Skoro strona pozwana nie zakwestionowała skutecznie w toku postępowania autentyczności omawianego materiału, to mógł on służyć za podstawę oceny zachowania się pozwanej w stosunku do pozwanego i możliwości sformułowania wniosku o nadużywaniu alkoholu przez pozwaną (sygn. akt IV CKN 94/01, System Informacji Prawnej Legalis). Osobiście zgadzam się z wyrażoną przez Sąd Najwyższy tezą. Uważam również, iż przeprowadzenie dowodu z nagrania wykonanego przez uczestnika zdarzenia wielokrotnie przyczynia się do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Normą chroniącą strony przed nadużyciem tego dowodu winna pozostać zasada swobodnej oceny dowodów wyrażona w art. 233

czy nagranie rozmowy może być dowodem w sądzie